BİPOLAR HASTALIKLAR HER ZAMAN YAŞAM BOYU İLAÇ KULLANMAYI GEREKTİRMEYEBİLİR

BİPOLAR HASTALIKLAR HER ZAMAN YAŞAM BOYU İLAÇ KULLANMAYI GEREKTİRMEYEBİLİR

www.mutluhanizmir.com

Bipolar Bozukluk olarak tanımladığımız hastalık, homojen bir hastalık değildir ve 4 ila 5 adet alt tipi vardır. Bu alt tiplerden özellikle ilk ikisinde yaşam boyu ilaç kullanmak gerekli iken diğer alt tiplerinde ilaç kullanımının yaşam boyu sürüp sürmemesi konusunda ciddi fikir ayrılıkları vardır. Bu fikir ayrılığının en önemli nedeni, ilk iki alt tip dışındaki tiplerin,antidepresan, psikostimülan türü ilaçların ya da uyarıcı nitelikteki beyni etkileyen yaygınlaşan kullanımı nedeniyle ortaya çıktığı yönündeki kanıtlardır. Her ne kadar bu konuda tartışmalar sürüyor olsa da bu ilaçların kullanımının bipolar hastalıkları ortaya çıkartmadığına yönelik elimizde kesin bir veri ya da bilimsel çalışma yoktur. Bu ilaçlarla tetiklenen bipolar hastalıklarda, tetikleyici etkenin hastanın yaşamından çıkartılması, yani tetikleyici ilacın kesilmesi durumunda bipolar hastalık ortadan kalkacağı için yaşam boyu ilaç kullanmaya gerek kalmamaktadır. Unipolar Depresyonlu hastalarda (Major depresyon olarak tanı alanların ciddi bir kısmı bu tür depresyon olabilir ve bu durumda depresyon tedavisinde antidepresan ilaç kullanımının bipolar yapma riski ciddi olarak artar) antidepresan ilaçların mani ve hipomani riskini arttırdığını belirten ve British Medical Journal'da doi: 10.1136/bmjopen-2015-008341 numarası ile yayınlanmış olan bir makalenin sonuç bölümünde şunlar söylenmektedir: In people with unipolar depression, antidepressant treatment is associated with an increased risk of subsequent mania/bipolar disorder. (Unipolar Depresyonlu kişilerde antidepresan tedavisi ciddi bir düzeyde mani/bipolar bozukluk ortaya çıkartma riski taşımaktadır). Aşağıdaki makale bu yöndeki tartışmayı özetleyen son dönemlerde yazılmış makalelerden biridir ve sonuç bölümü şöyledir:

Conclusion

The proper role of antidepressants in the treatment of bipolar depression continues to be a topic of deep clinical importance, marred by a lack of sufficient data with more heated opinions than consistent data-driven suggestions. We need both short (8–16 weeks) and longer term (6 month to 2 years) studies in both bipolar I and bipolar II patients (Gitlin 2012). Longer term studies are especially needed for bipolar II patients, given the efficacy and lack of harm seen in a few longer term (up to 1 year) antidepressant monotherapy studies (Amsterdam and Shults 2010; Amsterdam et al. 2015). Studies should include rapid cycling patients given the conflicting data on the potential harm associated with their use (Ghaemi et al. 2010; Amsterdam et al. 2013; Altshuler et al. 2017). Optimally, active comparators—lithium, lamotrigine, second generation antipsychotics should be included in the design of these studies. Until we have a larger data base, the question of antidepressants for bipolar depression will continue to generate more heat than light to the detriment of patients and clinicians alike.

Int J Bipolar Disord. 2018; 6: 25.

Published online 2018 Dec 1. doi: 10.1186/s40345-018-0133-9

Antidepressants in bipolar depression: an enduring controversy

Michael J. Gitlin